مهم ترین قواعد زبان بدن در فرهنگ انگلیسی زبان ها

قواعد زبان بدن در فرهنگ انگلیسی، به عنوان یکی از اجزای مهم ارتباطات غیر کلامی، نقش بسیار زیادی در نحوه انتقال پیام‌ها و احساسات در فرهنگ‌های مختلف ایفا می‌کند. در فرهنگ انگلیسی زبان‌ها، قواعد خاصی برای استفاده از زبان بدن وجود دارد که آگاهی از آنها می‌تواند به افراد کمک کند تا ارتباط مؤثر تری برقرار کنند و از سوء تفاهمات جلوگیری نمایند. در این مقاله، به بررسی مهم‌ ترین و پرکاربرد ترین قواعد زبان بدن در فرهنگ انگلیسی زبان‌ها پرداخته و نحوه تأثیرگذاری آن‌ها بر تعاملات انسانی را تحلیل خواهیم کرد.

5 نکته مهم از قواعد زبان بدن در فرهنگ انگلیسی زبان

زبان بدن در کشورهای انگلیسی زبان شامل ویژگی‌های مشترک و در عین حال تفاوت‌های جالبی است که به برقراری ارتباط مؤثرتر کمک می‌کند. زبان بدن در کنار دانستن پر استفاده‌ ترین جملات انگلیسی به برقراری ارتباط مؤثر کمک می‌کند. در اینجا به بررسی پنج نکته کلیدی درباره زبان بدن در کشورهای مختلف انگلیسی زبان مانند آمریکا، انگلیس، کانادا و استرالیا می‌پردازیم.

1. احترام به نگاه و لبخند: نشانه‌های اولویت‌دار در کشورهای انگلیسی زبان، نگاه مستقیم به چشمان فرد مقابل و لبخند زدن به عنوان نشانه‌های احترام و اعتماد به نفس شناخته می‌شود. این ایماءات ساده، نقش بسزایی در نشان دادن ادب و تعامل مثبت دارند.
2. پوشش بدنی: تأثیر استایل و پوشش بر ارتباطات در این فرهنگ‌ها، نحوه پوشش و ظاهر افراد بسیار حائز اهمیت است. هرچند مدل پوشش‌ها ممکن است در کشورهای مختلف متفاوت باشد، اما همگی بر اهمیت احترام به خود و دیگران از طریق پوشش صحیح تأکید دارند.
3. استفاده از اشاره‌گرها: ارتباط از طریق حرکات دست یکی از ویژگی‌های مشترک در این فرهنگ‌ها، استفاده از اشاره‌گرها و حرکات دست برای توضیح و نشان دادن اشیاء یا مکان‌ها است. این عمل باعث می‌شود که ارتباط به طور ملموس‌تر و موثرتر منتقل شود.
4. انعکاس احساسات از طریق زبان بدن: در کشورهای انگلیسی زبان، افراد تمایل دارند احساسات خود را از طریق چهره، دست‌ها و سایر حرکات بدنی نشان دهند. خنده، گریه و دیگر حالت‌های بدن درک احوالات درونی افراد را ساده‌تر می‌کند.
5. فضای شخصی: اهمیت فاصله در ارتباطات در این فرهنگ‌ها، رعایت فضای شخصی فرد دیگر اهمیت زیادی دارد. برقراری فاصله مناسب در ارتباطات چهره به چهره نشانه‌ای از احترام به حریم شخصی است و از ایجاد ناراحتی جلوگیری می‌کند.

این نکات می‌توانند به شما کمک کنند تا درک بهتری از نحوه تعاملات انسانی در کشورهای انگلیسی زبان پیدا کنید و با بهره‌گیری از زبان بدن، ارتباطات مؤثرتری برقرار کنید.

آداب دست دادن در کشورهای انگلیسی زبان: نکات کلیدی برای ارتباط مؤثر

دست دادن در کشورهای انگلیسی زبان، یکی از ابتدایی‌ ترین و رایج‌ ترین روش‌های تعامل اجتماعی است که می‌تواند تأثیر زیادی بر نحوه برداشت فرد مقابل از شما داشته باشد. اما همان‌ طور که در فرهنگ‌های مختلف، آداب و رسوم خاصی برای دست دادن وجود دارد، در کشورهای انگلیسی زبان نیز این موضوع با برخی نکات و قواعد خاص همراه است.

• فاصله مناسب هنگام دست دادن: در این کشورها، معمولاً افراد هنگام دست دادن، بدن خود را کمی به سمت فرد مقابل خم می‌کنند، اما در عین حال باید فاصله‌ای مناسب حفظ شود. در مناطق شهری، این فاصله معمولاً کمی بیشتر از مناطق روستایی است. حفظ این فاصله، نشانه‌ای از احترام به فضای شخصی فرد مقابل است.
• مدت زمان دست دادن: دست دادن باید کوتاه و مختصر باشد. معمولاً دست‌ها سه بار بالا و پایین می‌روند، اما اگر در موقعیت‌هایی قرار دارید که باید با افراد زیادی دست دهید، ممکن است دست دادن به یک حرکت کوتاه محدود شود. مهم این است که دست دادن نه خیلی طولانی و نه خیلی کوتاه باشد، زیرا این رفتار می‌تواند احساسات منفی به فرد مقابل منتقل کند.

چند اشتباه رایج در دست دادن در برخی موقعیت‌ها ممکن است افراد اشتباهاتی مرتکب شوند که بر اساس آن‌ها، طرف مقابل ممکن است احساس ناخوشایندی پیدا کند. اشتباهات رایج عبارتند از:

• دست دادن ضعیف و آرام
• گرفتن شانه یا دست افراد با دست چپ
• دست دادن بیش از حد طولانی
• دست دادن با قدرت بیش از حد
• دست دادن با دست چپ
• نزدیکی بیش از حد به فرد هنگام دست دادن
• تکان دادن دست به شیوه‌های غیر معمول

در نهایت، رعایت این نکات ساده و مهم می‌تواند تأثیر زیادی بر نحوه برداشت افراد از شما داشته باشد و نشان‌ دهنده مهارت‌های اجتماعی شما باشد.

ابراز محبت در مکان‌های عمومی: مرزهای فرهنگی در کشورهای انگلیسی زبان

در کشورهای انگلیسی زبان، افراد معمولاً به عنوان مردمی که نسبت به احساسات خود محافظه‌ کارتر و کم‌ حرف‌تر هستند شناخته می‌شوند. این ویژگی ممکن است باعث تعجب افرادی شود که برای اولین بار شاهد ابراز محبت فیزیکی در مکان‌های عمومی هستند. در حالی که این نوع ابراز محبت ممکن است در برخی مواقع و در برخی مناطق نادر به نظر برسد، در بسیاری از کشورهای انگلیسی زبان، نشان دادن محبت در مکان‌های عمومی به روشی محتاطانه و پذیرفته‌ شده انجام می‌شود.

• ابراز محبت در مکان‌های عمومی: به چه اندازه معمول است؟ در کشورهایی مانند انگلستان، کانادا و استرالیا، زوج‌ها در مکان‌های عمومی گاهی اوقات دست یکدیگر را می‌گیرند، به هم لبخند می‌زنند یا یکدیگر را در آغوش می‌کشند. این رفتارها معمولاً پذیرفته شده و در فضاهای اجتماعی، مانند کافه‌ها و پارک‌ها، کاملاً طبیعی به نظر می‌رسد. البته در این کشورها، بیش از حد ابراز محبت در مکان‌های عمومی ممکن است نگاه‌های انتقادی به همراه داشته باشد، به‌ویژه اگر این اعمال در مقابل عموم و در فضاهای شلوغ اتفاق بیفتد.
• نشان دادن محبت در شهرهای بزرگ: در مقابل مناطق کوچک در شهرهای بزرگ مانند لندن، رفتارهای محبت‌ آمیز در ملاء عام به طور کلی کمتر جلب توجه می‌کنند. با این حال، در شهرهای کوچک و حومه‌ها، ابراز محبت بین زوج‌ها ممکن است توجه بیشتری را به خود جلب کند و برای دیگران به نظر عجیب بیاید. در این مناطق، مردم معمولاً ترجیح می‌دهند احساسات خود را در حریم خصوصی‌تر نشان دهند.
• پوشش محدودیت‌های فرهنگی: در ابراز محبت به رغم اینکه ابراز محبت در مکان‌های عمومی در بسیاری از کشورهای انگلیسی زبان پذیرفته شده است، برخی از رفتارهای خاص، مانند بوسیدن‌های طولانی یا دست‌های گرفتن بیش از حد، ممکن است در فضاهای عمومی خاص و در برخی شرایط اجتماعی (به ویژه در حضور افراد غریبه یا در وضعیت‌های غیررسمی) به‌طور ناخودآگاه مورد نقد قرار گیرد. به ویژه اگر این کارها توسط افرادی که در حالت مستی یا هیجان‌زده هستند انجام شود، ممکن است واکنش‌های منفی را برانگیزد.

آداب گرفتن دست دیگران در کشورهای انگلیسی زبان

گرفتن دست دیگران در کشورهای انگلیسی زبان، به ویژه در مکان‌های عمومی، تحت تأثیر فرهنگ و هنجارهای اجتماعی خاصی قرار دارد. این عمل معمولاً به ابراز علاقه یا حمایت محدود می‌شود و به طور کلی در موقعیت‌های خاص و با افراد نزدیک یا در شرایط ویژه انجام می‌گیرد.

• گرفتن دست در روابط عاطفی و خانوادگی: در کشورهای انگلیسی زبان، گرفتن دست دیگران معمولاً محدود به روابط عاطفی و نزدیک است. این رفتار معمولاً برای همسر، نامزد یا دوست دختر/پسری که رابطه نزدیکی با شما دارند، رایج است. در شرایط عادی، گرفتن دست تنها در بین افراد خانواده یا برای نشان دادن محبت به کودکانی که نیاز به مراقبت دارند، انجام می‌شود.
• گرفتن دست در شرایط خاص: حمایت از افراد آسیب‌ پذیر یک استثنا در این فرهنگ‌ها زمانی است که نیاز به کمک یا حمایت از افراد سالمند یا کسانی که مشکلات حرکتی و بینایی دارند وجود داشته باشد. در این شرایط، گرفتن دست این افراد نه تنها قابل قبول است، بلکه به عنوان نشانه‌ای از مهربانی و حمایت نیز در نظر گرفته می‌شود. به‌ویژه در فضاهای عمومی، وقتی فردی نیاز به کمک برای عبور از مسیر یا جهت‌ دهی دارد، گرفتن دست او به عنوان یک حرکت اجتماعی مثبت تلقی می‌شود.
• گرفتن دست در سایر موقعیت‌ها: روابط دوستانه و اجتماعی برخلاف فرهنگ‌های دیگر که ممکن است افراد دوستان یا اعضای خانواده دست یکدیگر را در مکان‌های عمومی بگیرند، در کشورهای انگلیسی زبان این عمل بیشتر محدود به موقعیت‌های خصوصی‌تر است. در مکان‌های عمومی، بیشتر مردم ترجیح می‌دهند دست خود را آزاد بگذارند تا فضای شخصی یکدیگر حفظ شود و هیچ‌ گونه فشار اجتماعی برای انجام این کار وجود ندارد.

آداب بوسیدن در کشورهای انگلیسی زبان

بوسیدن یکی از ساده‌ترین و در عین حال بارزترین روش‌های ابراز محبت است، اما در کشورهای انگلیسی زبان این رفتار تحت تأثیر آداب و رسوم فرهنگی خاصی قرار دارد که به نوع ارتباط و موقعیت بستگی دارد. این نوع ابراز علاقه در مکان‌های عمومی و در روابط مختلف، بسته به زمینه اجتماعی و فرهنگی می‌تواند تفاوت‌های قابل توجهی داشته باشد.

• بوسیدن در روابط عاطفی و عمومی: در کشورهای انگلیسی زبان، بوسیدن همسر یا شریک زندگی در مکان‌های عمومی، به ویژه هنگام سلام و خداحافظی، کاملاً طبیعی و پذیرفته‌ شده است. این عمل معمولاً در محیط‌هایی که افراد یکدیگر را نمی‌شناسند، ممکن است کمی طولانی‌تر باشد، بدون اینکه احساس قضاوت یا بدرفتاری از سوی دیگران ایجاد شود. در چنین موقعیت‌هایی، بوسیدن به عنوان ابراز محبت و صمیمیت در نظر گرفته می‌شود.
• بوسیدن کودکان: نشانه‌ای از محبت و مراقبت وقتی افراد با کودکان کوچک ملاقات می‌کنند، معمولاً گونه‌های آنها را می‌بوسند. این رفتار در کشورهای انگلیسی زبان معمول است و نشان‌ دهنده محبت و توجه به کودک است. بوسیدن کودکان به عنوان یک حرکت محبت‌ آمیز شناخته می‌شود که در ارتباطات خانوادگی یا دوستانه بسیار رایج است.
• بوسیدن در میان اعضای خانواده و دوستان: اعضای خانواده ممکن است زمانی که بعد از مدت‌ها یکدیگر را می‌بینند، همدیگر را در آغوش بگیرند و یک بوسه‌ی محبت‌ آمیز روی گونه یکدیگر بزنند. این عمل بیشتر در خانواده‌های نزدیک رایج است. اما بوسیدن دو گونه، که در بسیاری از کشورها به عنوان یک رسم مرسوم است، در کشورهای انگلیسی زبان کمتر دیده می‌شود و بیشتر مختص گروه‌های خاصی از مردم، مانند گروه‌های دوستانه یا افرادی که به مدهای خاص پیروی می‌کنند، است.

آغوش گرفتن در کشورهای انگلیسی زبان

آغوش گرفتن در کشورهای انگلیسی زبان از جمله رفتارهای فیزیکی است که به‌طور معمول در موقعیت‌های خاص انجام می‌شود و برخلاف برخی فرهنگ‌ها که این عمل ممکن است بیشتر مورد استفاده قرار گیرد، در این کشورها آغوش گرفتن معمولاً با دقت و در شرایط خاصی صورت می‌گیرد. آگاهی از تفاوت‌های فرهنگی در این زمینه می‌تواند به شما کمک کند تا روابط اجتماعی خود را به درستی مدیریت کنید.

• آغوش‌های کوتاه و آرام: ابراز محبت به شیوه‌ای محتاطانه در کشورهای انگلیسی زبان، آغوش گرفتن بیشتر به شکلی کوتاه و آرام انجام می‌شود. این نوع آغوش‌ها معمولاً بدون فشار زیاد و بدون تماس بیش از حد بدن با یکدیگر است. در این فرهنگ‌ها، دست‌ها به آرامی پشت فرد قرار می‌گیرند و به بدن فرد مقابل برخورد نمی‌کند. این آغوش‌ها به‌ویژه در محیط‌های اجتماعی یا در ملاقات‌های غیررسمی معمول هستند و نشان‌ دهنده احترام و محبت به شیوه‌ای محتاطانه است.
• آغوش گرفتن در موقعیت‌های خاص: یک آغوش محکم و با قدرت در کشورهای انگلیسی زبان معمولاً برای موقعیت‌های خاص در نظر گرفته می‌شود. برای مثال، زمانی که فردی از خطر نجات یافته باشد یا کسی که احتمال می‌دهید دیگر او را نخواهید دید، این نوع آغوش گرفتن ممکن است استفاده شود. در این شرایط، آغوش گرفتن می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از همبستگی و عاطفه عمیق‌تر مورد استفاده قرار گیرد.
• درک نادرست از آغوش گرفتن‌های کوتاه: بسیاری از خارجی‌ها ممکن است تصور کنند که آغوش‌های کوتاه و آرام در کشورهای انگلیسی زبان نشانه‌ای از عدم احساس یا بی‌علاقگی است. اما این تصورات معمولاً نادرست هستند. در واقع، در این فرهنگ‌ها، این نوع آغوش‌ها نشانه‌ای از احترام و ابراز محبت به شیوه‌ای ملایم و اجتماعی است، نه عدم احساس.

قوانین تماس فیزیکی در انگلستان

تماس فیزیکی در انگلستان، به‌ ویژه هنگام برخورد با غریبه‌ها، تحت تأثیر قوانین اجتماعی خاصی قرار دارد که رعایت آن‌ها برای حفظ روابط محترمانه و جلوگیری از سوء‌ تفاهمات ضروری است. این قوانین به‌طور عمده به حریم شخصی افراد احترام می‌گذارند و در بسیاری از موارد تماس فیزیکی با غریبه‌ها به شدت محدود است.

• قانون «نه به تماس فیزیکی» با غریبه‌ها در انگلستان: در بیشتر مواقع، تماس فیزیکی با افرادی که آن‌ها را نمی‌شناسید، به هیچ وجه پذیرفته نمی‌شود. این قانون نه تنها در تعاملات اجتماعی، بلکه در بسیاری از موقعیت‌های روزمره، مانند سفر با وسایل حمل و نقل عمومی، نیز اعمال می‌شود. به عنوان مثال، در قطارهای شهری، هرگونه برخورد تصادفی با دیگران معمولاً غیرقابل قبول تلقی می‌شود و می‌تواند به عنوان یک رفتار تهاجمی شناخته شود.
• سوء‌تفاهم و واکنش‌های احتمالی: برخورد فیزیکی حتی به صورت تصادفی، به ویژه در فضاهای شلوغ مانند قطارها، می‌تواند واکنش‌های منفی از طرف دیگران به همراه داشته باشد. افراد ممکن است احساس ناامنی یا ناراحتی کنند و به این برخورد به‌عنوان تهدیدی به حریم شخصی خود نگاه کنند. در صورتی که چنین برخوردی اتفاق افتاد، بهتر است به سرعت معذرت‌خواهی کرده و از عبارت‌هایی مانند “می‌توانم رد شوم؟” استفاده کنید تا نشان دهید که قصد هیچ‌ گونه بی‌احترامی نداشته‌اید.
• انتظار به‌جای تماس فیزیکی در برخی موارد: حتی اگر برخورد فیزیکی اجتناب‌ ناپذیر باشد، بهتر است کمی صبر کنید تا موقعیت مناسب برای رد شدن یا عبور فراهم شود. در صورتی که مجبور به تماس فیزیکی با دیگران شدید، معذرت‌ خواهی و احترام به حریم شخصی فرد مقابل می‌تواند تأثیر زیادی در جلوگیری از سوء‌ تفاهم‌ها و حفظ روابط محترمانه داشته باشد.

آداب ایستادن و نشستن در کشورهای انگلیسی زبان

نحوه ایستادن و نشستن در کشورهای انگلیسی زبان، به‌ویژه در محیط‌های اجتماعی و حرفه‌ای، تحت تأثیر آداب و رسوم خاصی قرار دارد. در حالی که در گذشته به افراد آموزش داده می‌شد که باید همیشه صاف بایستند و بنشینند، سبک‌های مدرن ایستادن و نشستن در این کشورها دچار تغییرات زیادی شده است. با این حال، هنوز هم برخی از اصول و آداب در این زمینه وجود دارند که رعایت آن‌ها در تعاملات اجتماعی و حرفه‌ای ضروری است. درک قواعد زبان بدن در محیط‌های حرفه‌ای، همراه با مهارت‌هایی مانند نوشتن رزومه به زبان انگلیسی، می‌تواند به افراد کمک کند تا در مصاحبه‌ها و فرصت‌های شغلی بین‌المللی موفق‌تر عمل کنند

• ایستادن و نشستن بدون حرکات افراطی: در کشورهای انگلیسی زبان، چندین رفتار خاص وجود دارد که معمولاً از آن‌ها پرهیز می‌شود. به عنوان مثال، قرار دادن دست‌ها در جیب‌ها، نشستن با پشت خمیده یا نشستن روی لبه‌ی میز هنگام ارائه، در این کشورها نادر است. این رفتارها می‌تواند نشان‌ دهنده بی‌احترامی یا بی‌توجهی به آداب اجتماعی باشد. همچنین، نشستن به شکلی که بدن به یک سمت خم شود یا قرار دادن یک پا جلوی پای دیگر، به‌ویژه در محیط‌های رسمی، معمولاً ناپسند تلقی می‌شود.
• ایستادن و نشستن به صورت طبیعی و راحت: در سبک‌های مدرن ایستادن و نشستن، به افراد توصیه می‌شود که به‌ طور طبیعی و راحت بایستند و بنشینند. برخلاف برخی از فرهنگ‌ها که تأکید زیادی بر ایستادن یا نشستن به صورت خیلی رسمی دارند، در کشورهای انگلیسی زبان بیشتر افراد در موقعیت‌های اجتماعی و حرفه‌ای ترجیح می‌دهند در حالت راحتی قرار بگیرند که هنوز هم از احترام و دقت برخوردار باشد. البته در موقعیت‌های رسمی‌تر، ایستادن و نشستن به شکلی مرتب و معقول ضروری است.
• تأثیر موقعیت بر نحوه ایستادن و نشستن: بستگی به موقعیت و مکان، نحوه ایستادن و نشستن ممکن است تغییر کند. در موقعیت‌های حرفه‌ای، افرادی که در حال ارائه یا شرکت در جلسات هستند، معمولاً باید ایستاده و نشسته به شکلی منظم و با اعتماد به نفس باشند. در مقابل، در محیط‌های غیر رسمی‌تر، افراد ممکن است راحت‌تر بنشینند و ایستادن به‌ طور طبیعی باشد.

سخن آخر

در نتیجه، قواعد زبان بدن در فرهنگ انگلیسی زبان‌ها نقشی کلیدی در ایجاد ارتباطات مؤثر و جلوگیری از سوء تفاهم‌ها ایفا می‌کند. این قواعد شامل نکاتی مانند رعایت فاصله شخصی، توجه به تماس چشمی و لبخند، آداب خاص در نحوه نشستن و ایستادن، و دیگر نشانه‌های غیرکلامی است که بر اساس زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی متفاوت، تغییر می‌کنند. آگاهی از قواعد زبان بدن در کنار یادگیری زبان انگلیسی می‌تواند به کاهش مشکلات یادگیری زبان انگلیسی و بهبود ارتباطات کمک کند.