نبوسم رویِ ماهت را یقیناً سخت خواهد شد
لبان ِ بی نصیب از تو یقیناً سنگ خواهد شد
منِ محتاجِ نور الحق به آن سیمایِ پر نورَت
ندوزد گر نِگَه آخر یقیناً کور خواهد شد
به صحرایِ غم انگیزم غمت چون نیزه می بارد
نبارَد ابرِ سرگردان یقیناً لعن خواهد شد
به یمنِ نورِ چشمانت زِ این زندانِ تنهایی
چو من صد لا ا ُ بالی هم یقینا عفو خواهد شد
نگیری جان نگاهت را که وَالله این جهان خالیست
که بی تو کام ِ ناکامم يقيناً زهر خواهد شد
جاحل🕊َ'
